We begonnen de dag vroeg, omdat het discipelhuis van Frank opgeruimd en schoongemaakt moest worden voor de volgende groep. Daarom verhuisden we naar de kamplocatie van het tienerkamp, waar we de komende tijd verblijven. Het plan was om om 7 uur te ontbijten, maar uiteindelijk zaten we pas om half 8 aan tafel. Daarna gingen we direct aan de slag en hadden alles verrassend snel opgeruimd. We konden daardoor even onze rust pakken. De gebroeders ADHD konden het stilzitten niet lang volhouden en verzonnen van alles om zichzelf en anderen te vermaken. De rest van de groep relaxte rustig in het zonnetje.
Na wat gepuzzel met de kamerindeling lunchten we met broodjes onder het afdakje.
Omdat de andere groep inmiddels in Franks huis verblijft, moesten we onze vertrouwde busjes inruilen voor drie gehuurde Dacia Joggers. Toch blijft Joop de Sprinter onze favoriet. Met vier auto’s reden we naar de vuilnisbelt. Vandaag stond er iets anders op het programma: we keerden terug naar de plek waar we vorig jaar ook zijn geweest. Daar organiseerden we opnieuw een kinderprogramma. Het was bijzonder om zoveel bekende gezichten te zien en herinneringen van vorig jaar kwamen meteen weer boven.
Na het programma deelden we hotdogbroodjes uit aan de mensen die op de vuilnisbelt wonen. Net toen we begonnen, barstte er een stortbui los. Toch gingen we als echte strijders door. We splitsten ons op in groepjes en gingen aan de slag. De 250 broodjes waren razendsnel uitgedeeld. Vanwege de regen nodigden veel mensen ons uit om even binnen te komen. Zo kregen we een inkijkje in hun huizen: de ene redelijk geïsoleerd, de andere opgebouwd uit wat platen en rommel. Maar wat ons het meest raakte, was hoe blij ze werden van zoiets kleins als een paar broodjes.
Het gaf ons meer inzicht in hun leven en liet zien hoe dankbaar mensen kunnen zijn voor een simpel gebaar. Toen alles was uitgedeeld, gingen we terug naar het gebouw en wachtten daar tot de regen voorbij was. Op zo’n moment dringt het echt door wat we die dag hebben meegemaakt en hoe schrijnend de situatie van deze mensen is.
Toen de regen stopte, keerden we terug naar de kamplocatie. Iedereen nam even de tijd om iets voor zichzelf te doen. Ons avondeten bestond uit zelfgemaakte kip-kerrie, en als toetje hadden we bakijs. Heerlijk. Nu is iedereen lekker aan het chillen… behalve ik. Geintje natuurlijk.
Dat was onze dag, geschreven door Eward met subtiele hulp van Eric en Esther. Tot morgen, lieve schatten!
Reactie plaatsen
Reacties
Mijn hart smelt ❤️, het is een eer om te horen dat ik jullie favoriet ben. Bedankt voor de fijne tijd weer, ik ben trots op jullie.
Tot de volgende keer! 👋
Liefs, Joop de Sprinter xx