Zondag 27 april 2025

Lieve allemaal,

Het einde van de werkweek komt al in zicht. Gisteren zeiden we tegen elkaar, vandaag is eigenlijk de laatste dag waarop we iets gaan doen wat hoort bij de reden waarom we hier zijn. Niets bleek echter minder waar. Ook vandaag was weer een dag vol mooie gesprekken en lieve kindjes. Ik begin even bij het begin. Ga er lekker voor zitten :)

Net als vorig jaar gingen we in de ochtend met ome Frank mee naar de kerk waar hij lid van is. De preek ging over Jozua 20, met nadruk op de verzen over de vrijsteden. Na lekker mee gezongen te hebben met Roemeense liederen waarbij iedereen sterk gefocust zijn of haar best deed om de achter elkaar geplakte letters te kunnen uitspreken, begon de voorganger met zijn preek. Deze betreffende preek bestond uit 3 punten. Het eerste was dat ons leven waardevol is voor God. Hij heeft geen lust in onze dood, maar in leven. Het volgende gedeelte ging over Zijn rechtvaardigheid. Hier bij werd voornamelijk ingezoomd op de vrijsteden waarbij onderscheid werd gemaakt tussen het opzettelijk of perongeluk doden van een persoon. Last but not least stipte de voorganger Gods geduld en genade. Jezus is voor ons de Vrijstad waar we met onze zonden naartoe moeten vluchten. Een super mooie boodschap wat voor iedereen noodzakelijk is, ongeacht je afkomst of achtergrond. Wat ook nog wel leuk is om even aan te stippen, is dat we met ruim 40 jongeren de kerk kwamen bezoeken. Dit omdat we overlappen met een andere Nederlandse groep, die nu in het discipelschapshuis slapen. We stonden op het punt om met een 'de filistijnen over u' binnen te komen vallen, maar ons gebrek aan Roemeense woordenschat hield ons tegen. Misschien maar beter ook :)

Uit de kerk zijn we in onze luxe bolides teruggereden naar onze verblijfplaats. Hier hebben we snel wat lekkere wraps genuttigd (shout-out naar Esther, Jeroen, Cor, Hanne-Mirthe en Karlijn) het was erg prettig om weer wat vitamientjes over onze tong te voelen rennen. Er zat wel een beetje tijdsdruk achter, want Frank had ons tegen onze verwachtingen in, uitgenodigd om de dienst die hij zelf leidt op de vuilnisbelt bij te wonen. Daar aangekomen werden we weer blij ontvangen door de lieve tieners die we begin deze week hebben leren kennen en oude bekenden van vorig jaar. Jong en oud waren rijk vertegenwoordigd wat zelfs voor Frank, Rita, Bert en Margriet (deze laatste twee verrichten ongeveer hetzelfde werk als Frank en zijn vrouw Rita) uniek was. In deze dienst ging het over Markus 16. Heel veel inhoudelijke informatie over de overdenking kan ik u helaas niet geven. Na een paar minuten zag ik al wat kleine prutsjes proberen te ontsnappen uit de ruimte waar de kinderen werden opgevangen. Onze arme ome Frank moest in zijn eentje ongeveer 17 kinderen met een spanningsboog van pak m beet 4 minuten in het gareel houden. Mijn inschatting was dat een beetje hulp geen kwaad zou kunnen, dus u begrijpt vast wel dat deze dienst missen puur noodzakelijk was. Na de dienst hebben we nog even met de lieve kindjes van de vuilnisbelt gespeeld en heel veel geknuffeld. Wat konden we vooral op dit moment zien wat we hebben betekent ook al lijkt het voor ons zo weinig. Alleen het terugkomen al heeft zowel bij ons als bij Frank en de kindjes zoveel losgemaakt. Na 5 keer bijna te zijn gewurgd was het echt tijd om afscheid te nemen.

Thuis aangekomen ben ik linea recta de keuken ingedoken samen met Anne-Myrtje, Jaap en Gerjan. Het was even pijnlijk om te zien dat 2,5 uur liefde steken in 2 kilo meel, 4 liter melk en 8 eieren met 15 minuten wordt verslonden, maar goed, het was ook zielig om na 2,5 te moeten zitten in heerlijke pannenkoekengeur, iedereen te verplichten om er een uur over te doen. Liefde en waardering is er over het algemeen genoeg in deze groep, dus eigenlijk hebben we niets te klagen.

Momenteel is het kwart voor 1, en ga ik over 10 minuutjes een lekker potje Qwirkle spelen. Er zijn vanavond verder andere leuke spelletjes gespeeld, heel wat liters water door de doucheputjes gestroomd en veel mooie gesprekken gevoerd over geloof en struggles.

Al met al was het een andere invulling van de zondag dan gewend, maar wel ontzettend leerzaam en waardevol. Ik wens jullie bij deze allemaal een goede nachtrust, al is de kans zeer waarschijnlijk dat u zich morgenochtend of avond pas aan deze blog vergaapt.

Een hele dikke knuffel van mij, Leah, vanuit het mooie Roemenië!