Maandag 28 april 2025

Blog maandag 28 april 

Dag eenieder,

Vandaag is de enige echte Alwin aan de beurt om de blog te typen. En volgens geruchten heeft hij enorm zijn best gedaan, dus pak een lekker chipje en ga er heerlijk voor zitten. Want dit is DE blog over onze vrije dag.

BIEB BIEB BIEB!! De wekker is weer eens afgegaan. En niet zomaar om een fatsoenlijke tijd. Nee nee, ongeacht dat het weer eens laat was, ging de wekker om 7 uur! Ja ook op onze vrije dag besloten we om wat tijd te roven van ons slaapritme. Maar eerlijk is eerlijk, het was echt de moeite waard.

Misschien weet u nog wel dat we vorig jaar gingen wandelen op onze vrije dag, en ook dit jaar stond dat weer op de planning. We hadden goed voorbereid want rond een uurtje of 11 ‘s avonds werd besloten dat we een korte route gingen lopen. Vorig jaar wisten we nog dat een route lopen met deze groep tijd kost en daarom vonden we 5,35 kilometer genoeg. Aangezien we ‘s middags van plan waren om nog de stad Cluj-Napoca te bezoeken stonden we dus om 7 uur op. 

Naar mijn idee kon niemand goed wakker worden van het feit dat het (weer) een korte nacht was. Niemand wilde eruit. Echt helemaal niemand? Nou dat is een leugen. Sabrine en Corine (ook wel bekent als Saab & Cor (niet te verwarren met El Corro)) zou ik graag namens de hele groep in het zonnetje willen zetten. Deze twee ongelofelijke goede strijders hebben zo ongeveer elk ontbijt verzorgd, en zo ook die van deze dag. De geur van getoaste broodjes lokte mij uiteindelijk uit mijn warme bedje.

Saab & Cor, namens de hele groep bedank ik jullie voor de onuitputtelijke inzet!

Toen het heerlijke ontbijtje achter de kiezen zat pakte we in om met z’n alle naar de bergen te gaan. Helaas lukte het niet voor iedereen om mee te gaan, en zo bleven Rosalien en Julia (ook bekent als Roos & Juul) thuis. Zij hebben echter wel enorme inzet getoond in het schoonmaken van de kamp locatie dus ook jullie namens de hele groep bedank ik jullie voor de onuitputtelijke inzet!

Voor de rest begon het plezier al toen we de deur uit stapte. De zon scheen heerlijk op onze huid en iedereen kreeg zin om lekker te wandelen. Het beloofde een makkelijke route te worden door de prachtige bergen van Roemenië met ook nog eens een heerlijk zonnetje. Het kon haast niet beter!

De route begon en al vrij snel had ik trek. Gelukkig had ik in mijn broodtrommel nog een heerlijke krentenbol van vorige week dinsdag die ik toch heerlijk naar binnen heb gewerkt. Krentenbol, namens de hele groep bedankt voor je onuitputtelijke inzet;)

Tijdens het eten van de krentenbol werd het pad steeds zwaarder. Voor je het wist hing je haast ondersteboven in de touwen die ze aan de rotsen verbonden hadden. De route die als makkelijk werd beschreven, begon te lijken op een klimbos. Je sprong van steen tot steen met af en toe een rotswand waar je langs ging door middel van stalen kabels. Het moest ook haast wel want zonder dat gleed je uit over de gladde stenen. De rivier waar je al die tijd naast heb gelopen werd ineens je grootste obstakel. Niemand wilde een nat pak. Maar toch zijn er altijd wel mensen die één met de natuur worden. Ik zou graag een moment willen nemen voor de slachtoffers die het niet gehaald hebben.

 ⁃ Eward van Beek

 ⁃ Esther Kooiker

 ⁃ Marjolijn Bleijenberg

 ⁃ Corine Wagtho

 ⁃ Leah van Luttikhuizen

 ⁃ Rhodé Bosman

 ⁃ Sabrine Snellen

Naast dit lijstje zijn er ook nog helden die zichzelf hebben opgeofferd voor anderen. Zij hebben voor het grote goed een nat pak gekregen. Jelle Batenburg en Thom Weerheim, bedankt voor jullie onuitputtelijke inzet!

Op de site stond dat de route plus minus 1,5 uur duurt. Wij als ongeëvenaarde wandelgroep hebben er zeker z’n 3 uur over gedaan. Misschien had dit ook te maken dat wij geen uitrusting hadden. Achteraf bleek het een staalkabel route te zijn, en had je een helm en haken nodig. Toch wel een hele prestatie dan.

Na de echt leuke wandelroute was het tijd om te lunchen. Dat deden we in Cluj-Napoca en gingen dus eerst langs het kamphuis om de twee heldinnen op te halen. Eenmaal aangekomen in Cluj was je vrij in wat je ging doen. Zolang je maar om half 6 weer bij de parkeerplaats was. De ene ging wat kerkjes bezoeken en de ander ging op het terrasje (wat helaas in de schaduw zat) lekker eten. 

Dit was verder niet heel bijzonder, het werd pas weer leuk toen we naar de mall moesten. We hadden de tijd verzet van verzamelen van half 6 naar 6 uur aangezien El Corro in een kleedhokje stond en niet zo goed kon kiezen. Na wat fact-checking kwam ik erachter dat dit helemaal niet waar was. Blijkbaar was hij, nadat hij een kerkje had bezocht, op het terrasje te vinden…

Als ik zo terug kijk dan bedenk ik nu dat lunchen om 4 uur wel aan de late kant is. En dan beseffen dat je over een paar uur weer mag avondeten. Daarom werd besloten dat ook bij de mall iedereen zelf mocht bepalen hoe en wat er gebeurt. En ook hier ging alles op z’n gemakje. Er was een clubje die even de boodschapjes deed waardoor wij nu lekkere snacks hebben en een ontbijt voor morgen. Ook hadden mensen wat kleding nodig en werden er schoenen gekocht. Het personeel van de Mac heeft ook overuren gedraaid toen wij aanwezig waren. En daarom zou ik mijn dank ook naar hun uit willen spreken. Namens de hele groep bedank ik jullie voor de onuitputtelijke inzet!

Leider Jeroen had vandaag de dag afsluiting een het deed mij denken aan de schapen die wij tijdens het lopen zagen. Jeroen bad voor ons dat wij als schapen zijn en God als de Herder. En zelfs al ben jij als enige afgedwaald, Hij zal jou opzoeken!

Hier ging officieel het gedeelte niet over maar ik vond het een mooi beeld omdat we het live hebben meegemaakt. Het echte gedeelte ging over dat we samen en voor elkaar mogen bidden. De goede gesprekken die deze werkweek brengt, dat die ook in gebed mogen komen. Dat wij mogen bidden en vertrouwen dat God het zal verhoren. Dat de situatie hier in Pata-rat verbeterd mag worden. Dat we mogen blijven bidden en niet alleen volgende week, maar dat we het mee zullen nemen voor de rest van ons leven. Ook dat wij in goede en slechte tijden zullen bidden: “Is iemand onder u in lijden? Dat hij bidde. Is iemand goedsmoeds? Dat hij psalmzinge.” -Jakobus 5:13

Dit was de dag van vandaag. Morgen hopen we weer naar huis te gaan. De meeste hebben nog geen last van heimwee en hadden hier nog wel een week willen blijven. Maar helaas de wereld draait door en ook wij moeten doorgaan. Toch zou ik nog heel even stil willen staan bij deze groep. De ervaringen die we samen hebben meegemaakt en de gesprekken die zijn gevoerd hebben veel goeds gedaan. Samen hebben we er het beste van gemaakt. Names de hele groep wil ik graag de groep bedanken voor de onuitputtelijke inzet!

Bedankt!

Liefs, Alwin